Το χθεσινό πολύνεκρο ναυάγιο με τους 79 νεκρούς, εκατοντάδες αγνοούμενους και 104 διασωθέντες είναι η συνέχεια στο διαρκές έγκλημα που συντελείται στη Μεσόγειο και το Αιγαίο όλα αυτά τα χρόνια. Έχει την υπογραφή των ιμπεριαλιστών και των κυβερνήσεών τους, που εξαπολύουν επεμβάσεις, σκορπούν τον πόλεμο και καταληστεύουν τους λαούς και τις χώρες τους.
Όλα αυτά οδηγούν στα εκατομμύρια καραβάνια ξεριζωμένων, διαμορφώνοντας το έδαφος για την ασύδοτη δράση των κυκλωμάτων διακινητών και τα ταξίδια του τρόμου και του θανάτου .
Το ναυάγιο της Πύλου που αποτελεί μια ανείπωτη τραγωδία ήρθε δυστυχώς να προστεθεί σε όλα αυτά τα ναυάγια , στους νεκρούς συνανθρώπους μας, που θρηνούμε χρόνια τώρα και δυστυχώς δεν έχουν τελειωμό.
Η Λαϊκή Συσπείρωση Θήρας , εκφράζει την αλληλεγγύη και τη θλίψη της για τους νεκρούς και αγνοούμενους του νέου ναυαγίου στα ελληνικά ύδατα αλλά και την αγανάκτησή της για την υποκρισία Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΝΑΤΟ και κυβερνήσεων. Πιστεύει ακράδαντα ότι ο Ελληνικός λαός με την ευαισθησία που έχει, η ελληνική νεολαία με την αλληλεγγύη που διαθέτει και το έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια, δεν θα πρέπει να θεωρεί ως «κανονικότητα» αυτό το συνεχιζόμενο έγκλημα στις θάλασσες της Μεσογείου και του Αιγαίου.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΝΑ ΞΕΒΡΑΖΟΥΝ ΝΕΚΡΟΥΣ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΑ ΠΝΙΓΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
ΑΝΤΙΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΤΗ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ
Απαιτείται να δυναμώσει η πάλη όλων μας για να σταματήσουν οι άδικοι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι , να σταματήσουν οι εισβολές και οι κατοχές κρατών, που αποτέλεσμά τους είναι ο θάνατος, η φτώχεια, η πείνα.
Είναι ο ξεριζωμός τους από τις πατρίδες όλων αυτών των δυστυχισμένων που αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα καταλήγουν στον υγρό τάφο της Μεσογείου.
Επιτέλους, ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε την ουσιαστική προστασία των δικαιωμάτων αυτών των ανθρώπων στο άσυλο, στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους και την κατάργηση όλων των συμφωνιών και των νόμων της
καταστολής και του εγκλωβισμού.
Το σύνθημα «Τα κέρδη τους η οι ζωές μας» γίνεται καθημερινά επίκαιρο όσο ποτέ και εμείς απαντάμε ξεκάθαρα: Εμείς είμαστε με τις ζωές των ανθρώπων.
«… κανείς δεν αφήνει την πατρίδα του, εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία,
Αφήνεις την πατρίδα μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις…
…κανείς δεν βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από τη ξηρά…
κανένας δεν περνά μέρες και νύχτες στο στομάχι ενός φορτηγού, τρώγοντας εφημερίδες, εκτός αν τα χιλιόμετρα που ταξιδεύει σημαίνουν κάτι παραπάνω από ένα ταξίδι…
…κανένας δεν θα μπορούσε, κανένας δεν θα το άντεχε, κανένα δέρμα δεν θα ήταν αρκετά σκληρό για να ακούσει τα: “Γυρίστε στην πατρίδα σας μαύροι, πρόσφυγες, βρωμομετανάστες, ζητιάνοι άσυλου που ρουφάτε τη χώρα μας , αράπηδες με τα χέρια απλωμένα , μυρίζετε περίεργα, απολίτιστοι…”
…ίσως επειδή τα χτυπήματα είναι πιο απαλά από το ξερίζωμα ενός χεριού η ποδιού ή τα λόγια είναι πιο τρυφερά από δεκατέσσερις άνδρες ανάμεσα στα πόδια σου…
Κανείς δεν άφηνε την πατρίδα εάν η πατρίδα σου έλεγε να τρέξεις πιο γρήγορα να συρθείς στην έρημο, να κολυμπήσεις σε ωκεανούς, να πνιγείς, να σωθείς, να πεινάσεις, να εκπλιπαρήσεις, να ξεχάσεις την περηφάνεια σου. Η επιβίωσή σου είναι πιο σημαντική»
Ουαρσάν Σάιρ
Για την Λαϊκή Συσπείρωση
Αργυρού Μαρία Κόκκαλη Ακυλίνα