“Το ΓΙΑΤΙ κάηκε η Ρόδος άλλη μια φορά,  ποιοι ευθύνονται και τι μέτρα πρέπει να παρθούν για να μην ξαναζήσουμε τις τραγικές συνέπειες ενός καθ’ όλα προδιαγεγραμμένου εγκλήματος και να αποζημιωθούν όλοι οι πληγέντες χωρίς όρους και προϋποθέσεις,  ανέδειξε η Λαϊκή Συσπείρωση στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Πάνω από 130.000 στρέμματα καμένου δάσους ήρθαν να προστεθούν σήμερα στα προηγούμενα 351.926 στρέμματα καμένης γης από το 1976. Κάποιες περιοχές έχουν καεί περισσότερες από μία φορές, έχουν ήδη ερημοποιηθεί.  Το δάσος της Ρόδου έχει να καθαριστεί εδώ και πενήντα χρόνια, από το 1973!

 

 

Η εγκατάλειψη των δασών, η έλλειψη αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής προστασίας και αντισεισμικής θωράκισης, γενικά τα έργα πολιτικής προστασίας και ό,τι αφορά τις κοινωνικές ανάγκες είναι στο περιθώριο των προτεραιοτήτων όλων των κυβερνήσεων και των τοπικών αρχών, γιατί από κοινού και με διαμοιρασμένους ρόλους έχουν πάνω απ’ όλα την ανάπτυξη  που υπηρετεί τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Σ’ αυτήν κατευθύνεται κύρια ο πακτωλός χρημάτων από τα ταμεία που γεμίζουν από την φορολογία του λαού με κάθε κυβέρνηση, δημοτική και περιφερειακή αρχή.

Υποστελεχωμένες η Πυροσβεστική και η Δασική Υπηρεσία, η χρηματοδότηση για την πρόληψη είναι σταγόνα στον ωκεανό, ανύπαρκτος ο ολοκληρωμένος σχεδιασμός αντιπυρικής προστασίας και για όλα αυτά δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες και μάλιστα διαχρονικές;

 

 

Αυτήν την πολιτική που είναι υπεύθυνη για την ασύλληπτη οικολογική καταστροφή στο νησί, για τα καμένα δάση, τις αγροτικές καλλιέργειες, το ζωικό κεφάλαιο, τα μελισσοσμήνη, σπίτια, επιχειρήσεις και υποδομές, όσο και αν προσπαθούν να την καλύψουν, η Λαϊκή Συσπείρωση μέσα και έξω από το Περιφερειακό Συμβούλιο θα την πολεμά, θ’ αγωνίζεται να την βάλει στο στόχαστρό του ο ίδιος ο λαός.

Η λαθροχειρία του Περιφερειάρχη να υποδείξει ως «ηθικούς αυτουργούς» για τους βανδαλισμούς στο κτήριο της περιφέρειας τους χιλιάδες εθελοντές που διαδήλωναν, όσους διαμαρτύρονταν, καθώς  επίσης και την κριτική της Λαϊκής Συσπείρωσης, πέφτει στο κενό.

Τον «ηθικό αυτουργό» της τεράστιας καταστροφής στο νησί τον υπέδειξαν οι ίδιοι οι διαδηλωτές με τα συνθήματά τους   “Τα δάση της Ρόδου ανήκουν στο λαό, δεν είναι για business και πάρκο Αιολικό”, αλλά και το “Τις φωτιές τις έσβησαν οι εθελοντές, κράτος και κυβέρνηση οι μόνοι εμπρηστές”.

 

 

Ο αγώνας για την προστασία του Ροδιακού λαού είναι και πάλη υπόθεση δική του, να οργανωθεί και να διεκδικήσει:

• Να αποζημιωθούν όσοι έχουν πληγεί στο 100% της καταστροφής χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι που δε θα δουλέψουν να αποζημιωθούν στο ύψος της σύμβασής τους, και να ασφαλιστούν κανονικά. Να μη χαθεί το επίδομα ανεργίας για κανένα εργαζόμενο. Με την επαναλειτουργία των ξενοδοχείων και εστιατορίων να επανενταχθούν όλοι οι εργαζόμενοι. Αντίστοιχα να στηριχτούν οι αυτοαπασχολούμενοι και επαγγελματίες με αναστολή στην πληρωμή λογαριασμών και δόσεων.
• Να γίνουν άμεσα τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα, καθώς η καταστροφική πυρκαγιά αυξάνει τους κινδύνους πλημμυρικών φαινομένων.

• Να υπάρξει γενναία αύξηση της χρηματοδότησης αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό για δασοπροστασία και δασοπυρόσβεση. Να στελεχωθούν η Πυροσβεστική και η Δασική Υπηρεσία με όλο το αναγκαίο προσωπικό.
• Να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις για ολοκληρωμένη αποκατάσταση των δασών που κάηκαν τα προηγούμενα χρόνια από πυρκαγιές. Καμία αλλαγή χρήσης γης, που θα επιτρέψει σε επιχειρηματικούς ομίλους να κάνουν κερδοφόρα σχέδια πάνω στα καμένα.
• Να παρθεί πίσω η απόφαση που διαχωρίζει την πρόληψη από την κατάσβεση πυρκαγιών. Η εθελοντική δράση του λαού, για να είναι αποτελεσματική πρέπει να στηρίζεται σε μια ισχυρή πολιτική δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης”.